مبنای قضاوت

اخیرا گزارش فروش یکی از مدیران نمایندگی یکی از نواحی که حاکی از افزایش فروش ماشین های شرکت در ناحیه بود، بدست مدیر فروش مرکزی رسید. اما گزارش ارسالی سر شار از غلط های املایی و نگارشی بود

مدیر فروش که از این بابت بسیار عصبانی شده بود نامه را نزد مدیر کل شرکت فرستاد و پیشنهاد داد تا این مدیر بی مبالات را بخاطر بی دقتی کنار بگذارند. زیرا چنین فرد بی سوادی نمی توانست جوابگوی نیازهای تخصصی شرکت باشد. فردای آن روز مدیر شرکت طی نامه ای سر شار از غلط های املایی و نگارشی درخواست نمود تا نامه آن مدیر را در تابلوی اعلانات شرکت نصب نمایند تا همه افراد دریابند که آنچه اهمیت دارد عملکرد افراد است نه گزارش آن. اگر چه آن مدیر در نوشتن پر اشتباه بود اما توانسته بود فروش شرکت را به میزان قابل قبولی افزایش دهد. در حقیقت رییس شرکت می خواست به افرادش بیاموزد که محتوای گزارش عملکرد مهم است نه ظاهر و طرز نوشتن آن